Laat me even liggen
Mijn kunstwerk is een uitnodiging om te verdwalen in de vertrouwde chaos van een rommelige slaapkamer. De keramieken deken vormt een paradox. Zwaar en kwetsbaar tegelijk, een deken die geen bescherming biedt, maar juist het gewicht van de leegte benadrukt. Het schilderij toont een ruimte die zowel thuis als gevangenis is, een plek waar eenzaamheid zich nestelt in de stilte van overdaad. Het werk onderzoekt de verleiding van het bekende ongemak, de manier waarop we onszelf omarmen in situaties die ons niet dienen. Het is een reflectie op het verlangen naar afzondering, niet als ontsnapping, maar als toevlucht.