Het Dagboek van de dingen

Ik ben niet verantwoordelijk. Je mag me bekijken. Gevoelsmatig in mij kruipen. Me ademen, me opnemen. In mij zijn, elke dag, neem ik je mee op mijn stroom in het moment. Kijk maar naar mij. Elke dag een nieuwe dag, een momentopname, de dagen vliegen voorbij en zijn altijd intens, zelden voorbijgaand.
Enkel even eerlijk zijn over hoe het was, de dag, de momenten.
De veelheid, hoe ik het beleef, de wereld, alleen, meestal eenzaam.
Terwijl je kijkt naar mij in mijn dagen, zie jij iets van jou? Denk je na over jezelf terwijl je naar jezelf kijkt in mijn dagen?
Jij mag het bepalen, jij mag het voelen en ervaren, dat heb ik al gedaan. Nu ben jij aan de beurt.