Endle§§

“Niets blijft. Alles leeft. Alles vergaat. En alles keert terug — in een nieuwe vorm.”

In mijn werk ontvouwt zich een cyclus – van ontstaan tot ontbinding. Wat begint als een ambachtelijke ingreep, eindigt als een overgave aan tijd, schimmel en stof. Elk schilderij draagt sporen van transformatie; het is niet slechts een beeld maar een lichaam dat leeft, groeit, ademt en vergaat.

Mijn inspiratie is de transformatie van de materie in de tijd. De intelligentie van het ondergrondse netwerk, ouder dan bossen.
Bij ambacht draait alles om de interactie tussen mens en materiaal. De kennis van het ambacht raakt door de tijd steeds verder verloren — een cyclus van geven en nemen. Zo tonen mijn werken hun eigen sterfelijkheid. Wat als materiaal begon – een erts, een penseelstreek, een vorm – eindigt als ruïne van zichzelf, onherroepelijk teruggegeven aan de aarde.

Gedurende zes dagen van de expositie groeit er leven uit het doek – oesterzwammen banen zich een weg door verf en vezel. Etsen vervagen, oppervlakken oxideren, schimmels nemen bezit.