Zeester
Er rijden geen bussen meer in Friesland. Er kruipt een mier in je oor. Een boot ligt droog op het wad. Eenzame mensen denken alleen maar aan zichzelf. Een zeester eet een mossel door hem dood te knuffelen. De wereld zal morgenmiddag vergaan en niemand zal het doorhebben.
In dit stripboek zijn mensen verdrietig, zonder daar iets mee te hoeven. Door een kil, herfstig polderlandschap wandelt zo iemand. Hij weet niet hoe hij thuis zal komen.